Tytuł: Przygoda w słusznej sprawie. Wywiad z Janem Pawłowskim
Autor: Jarmusiewicz Anna, Jan Pawłowski
Wydawca: “Rzeczpospolita” 26 lutego 2005 r.
Rok: 2005
Opis:
ROZMOWA Z JANEM PAWŁOWSKIM Przygoda w słusznej sprawie ANNA JARMUSIEWICZ: Nasze spotkanie jest niezwykłe: okazało się, że mój wywiad z Apolonią Starzec “Uratowana po aryjskiej stronie” (“Rzeczpospolita”, 13 maja 2004) dotyczył działalności pana teściowej, Ireny Solskiej. (c) MARIAN ZUBRZYCKI
JAN PAWŁOWSKI: Przebywając akurat w Polsce, otworzyłem “Rzeczpospolitą” i ze zdziwieniem ujrzałem tak dobrze mi znane i bliskie zdjęcie Ireny Solskiej – od 50 lat stoi ono bowiem na komodzie w moim domu we Francji. Żyłem w kręgu rodziny Solskich. Moja żona, Anna Sosnowska-Solska, była jedyną córką Ireny i Ludwika Solskich.
Brał pan udział w niesieniu pomocy osobom pochodzenia żydowskiego. Czy należał pan do Armii Krajowej lub do “Żegoty”?
W konspiracji działałem od stycznia 1940 r. do czerwca 1945 roku, ale w innych strukturach. Do akcji pomocy Żydom trafiłem poprzez “Patronat”, a także Radę Główną Opiekuńczą. Myślę, że za mało mówi się o tych instytucjach, a przecież odegrały one bardzo ważną rolę. Działały na dwa fronty: legalnie – organizowały pomoc dla jeńców w obozach wojskowych i osób cywilnych w więzieniach, nielegalnie zaś – pomoc dla Żydów w getcie oraz tych, którzy przechowywali się po aryjskiej stronie. Przemycano także grypsy do i od uwięzionych oraz ukrywano wojskowych aliantów zbiegłych z obozów…